"Pójdę sama tą drogą"
Wydawnictwo: "Prószyński i S-ka"
ilość stron: 360
Zan Moreland jest piękną i zdolną projektantką wnętrz. Nareszcie zaczyna jej się wszystko układać i odnosi sukcesy w swoim zawodzie, jednak w życiu prywatnym nie jest już tak dobrze - od dwóch lat nie ma znaku o jej trzyletnim synku, który został porwany. Pewnego dnia odkrywa, że ktoś się pod nią podszywa robiąc podejrzane zakupy i składając dziwne zamówienia w jej imieniu. Jakby tego było mało prasa publikuje zdjęcia na których widnieje Zan jak wyjmuje swojego synka z wózka, a policja automatycznie oskarża ją o porwanie własnego dziecka. Wszystkie dowody wskazują na to, że nasza bohaterka ma rozdwojenie jaźni i duże luki w pamięci. Co się stało z jej synkiem i kto stoi za jego porwaniem?
Moja opinia:
Bardzo dobra książka. Czytało się fajnie ponieważ głównym zagadnieniem poruszanym w fabule jest kradzież tożsamości - nareszcie coś nowego! Nie jest to typowy thriller, z których podobno słynie autorka ale nie mniej, trzyma w napięciu. Denerwuje mnie sposób prowadzenia śledztwa przez detektywów - grrrr. Robili to jak dla mnie bardzo nieudolnie. Co mnie zaciekawiło i w sumie ciekawi nadal to skąd taki tytuł? Co właściwie autorka miała na myśli? Tytuł i okładka mylące - NIC mi się nie kojarzy z treścią książki. Zazwyczaj nie patrzę na okładkę bo nie oceniam po niej książki - jednakże w tym przypadku jest to dla mnie minus.
Od fabuły trudno jest się oderwać a zakończenie - zwala z nóg (przynajmniej mnie)!!!
Całość oceniam bardzo dobrze mimo ślamazarnych detektywów i liczę, że w niedługim czasie sięgnę po inne pozycje autorki.
Nie chcę za dużo zdradzać bo przecież to sama przyjemność poznawać nowych bohaterów i wyrabiać sobie o nich własne zdanie.
moja ocena:
5/6
A taka pogodę mieliśmy w miniony weekend - bosko!
 |
| Najpiękniejsza jesień :) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Za każdy komentarz przesyłam promienny uśmiech